มีนักลงทุนในห้อง Line แฟนเพจ Ping Prakit ถามผมว่า

“สอบถามความเห็นคุณปิง หรือพี่ ๆ ในห้องหน่อยครับ คิดยังไงกับการเลือกหุ้นพื้นฐานดีในราคาที่มี mos ประมาณนึง/ ยัง laggard อยู่แต่ใช้ leverage เยอะ ๆ โดยถือใน blocktrade ครับ”

ผมถามกลับว่า mos คืออะไร

เค้าตอบกลับมาว่า margin of safety

ผมก็อ่อ แหม่ เราก็นึกว่า มอส ปฏิภาณ

เมื่อมีคนได้อ่านคำถามข้างต้น สมาชิกในห้อง Line บางท่านได้ช่วยตอบว่า “เดาว่าอาจารย์ปิงน่าจะหมายความว่าถ้ามี mos ก็ไม่ควรเล่น block trade ตั้งแต่แรกครับ”

ส่วนผม ผมตอบกลับไปโดยอ้างอิงถึงสิ่งที่เพื่อนสมัยเรียน ป.ตรี ถามผม

เพื่อนถามมาว่า ปิง สอนเล่น block trade หน่อยจิ ว่ามีเทคนิค ยังไงบ้างค้าบ

ผมตอบเพื่อนว่า

1. อนุพันธ์มัน leverage สูง มักจะทำให้คนที่เล่นจัดการอารมณ์ยาก ไป ๆ มา ๆ จึงเหมือนพนัน ถ้าให้แนะนำจริง ๆ คือ ไม่ควรไปเล่นอันตราย

2. แต่หากอ่านเกมหุ้นที่เราสนใจได้ยาวจริง ๆ การเล่น block ก็น่าสนใจ เน้นซื้อแล้วกอดยาว ผลตอบแทนมหาศาล

สรุปก็คือไม่ควรไปซื้อ ๆ ขาย ๆ อะ รอจังหวะเจอหุ้นที่วิ่งยาวแน่ ๆ ก็ซัด block เลย

เพื่อนตอบมาว่า อ่อ เทรดสั้น ๆ เก็งกำไรไม่เหมาะ แต่ block trade มีอายุใช่มั้ยปิง อ่านเกมส์หุ้นมันยากน่ะสิเนอะ นึกว่าจะมาไม่มา

ผมตอบอีกว่า มีนะ แต่ถ้าเอา series ยาว ๆ หน่อยก็ถือได้เกือบปี แต่ดอกเบี้ยบาน

เพื่อนชวนคุยต่อ นึกว่า มันเป็นแบบเล่นสั้น ๆ เก็งกำไร พอวิ่ง 3-4 ช่องก็ขายแล้ว อะไรแบบนี้

ผมบอกเพื่อนว่า ถ้าทำแบบนี้ จะเข้าสู่วงโคจรการเทรดในอนุพันธ์ ปลายทาง เจ๊ง แน่นวล

เพื่อนอ่านแล้วเขียนกลับมาว่า อะเคร เข้าใจผิดมาตลอด ต้องเปลี่ยนความคิดในการเล่นใหม่ละ แสดงว่า bt เหมาะกับคนดูกราฟเก่ง ๆ

ผมตอบว่า ไม่ใช่ มันเหมาะกับคนที่อ่านหุ้นระยะยาวขาด ๆ

ผมยกตัวอย่างที่ผมสนทนากับเพื่อน เป็นคำตอบให้กับสมาชิกในห้อง Line Fan Page และผมก็เขียนบางสิ่งต่อไปด้วยว่า สรุป ถ้าอ่านหุ้นได้ยาว มั่นใจก็ใส่ block ไปเลย แต่ในส่วนตัวของผม ผมไม่เคยแตะ block แม้จะอ่านเกมหุ้นได้ยาวก็ตาม เพราะหากผมเล่น Block จะเกิดอคติบังตา

อคติบังตาจะทำให้มองไปทางนั้นอย่างเดียว เชื่อในข้อมูลตัวเองอย่างเดียว ขณะที่ผมมีหน้าที่ใหญ่คือต้องแนะนำ ออกสื่อ และวางแผนกลยุทธ์ให้กับคนหลายคน ถ้าเกิดความผิดพลาด อคติจะทำให้ผมดื้อ และจะกลายเป็นความเสียหายที่รุนแรง นอกจากตัวเองแล้ว คนอื่น ๆ ที่เชื่อผม ได้พังกันหมด

ผมถือคติว่า โลกการลงทุนกว้างใหญ่ ผมไม่จำเป็นต้องเร่งตัวเอง และเร่งคนที่ผมดูแล ผมขอไปช้า ๆ รวยช้า ๆ และปลอดภัยดีกว่า

การเดินทางไปแพร่ แม้ผมจะมีรถถังแข็งแกร่ง เครื่อง 390 แรงม้า ผมก็ยังเลือกที่จะขับไม่เกิน 120 กม/ชม. ใช้เวลากว่า 9 ชม. กว่าจะถึงแพร่ ทั้ง ๆ ที่เอาจริง 6 ชม. ผมก็ถึงได้ เพราะอะไร?

เพราะต่อให้เรามีสุดยอดเครื่องมือ มีความรู้ มีความชำนาญระดับปรมาจารย์ แต่โลกใบนี้ทะลึ่งมีแต่คำว่าไม่แน่นอน และความซวยพร้อมเกิดกับเราเสมอ

ซวยคนเดียวไม่พอ อาจพานพาให้ครอบครัวและคนอื่นพลอยเดือดร้อนตามไปด้วย

ดังนั้นเราจึงไม่ควรประมาทกับทุกสิ่งครับ

จะช้า จะเร็ว ยังไง ๆ ก็ถึงเหมือนกัน

หวังเป็นอย่างยิ่งว่าข้อความนี้จะเป็นประโยชน์

ตื่นขึ้นมาเพราะลูกปลุก ณ 4.30 น.
ประกิต สิริวัฒนเกตุ