ปัจจุบัน ร้านกาแฟจัดเป็นธุรกิจยอดนิยมแห่งยุคอีกชนิดหนึ่ง ที่เราจะสามารถพบได้เกือบทุกแห่งในเขตเมือง นอกจากการบริการกาแฟที่อร่อย รสชาติดีแล้ว บรรยากาศของร้านยังเป็นอีกสิ่งที่ดึงดูดใจ แต่มีร้านกาแฟแห่งหนึ่งในเมือง Wilmington รัฐ North Carolina ของสหรัฐอเมริกาที่มีเอกลักษณ์และความพิเศษมากกว่าการตกแต่งทั่วไป ซึ่งเกิดจากความโมเดลในการธุรกิจที่มาพร้อมกับมิตรภาพ ความอบอุ่นและความเป็นกันเองที่เป็นเด็กพิเศษ

Bitty & Beau’s Coffee Shop ร้านกาแฟขนาดกลางที่เปิดขึ้นมาด้วยโมเดลธุรกิจเพื่อสร้างโอกาสให้กับเหล่าเด็กพิเศษ ผู้มีปัญหาด้านพัฒนาการทางสมอง เริ่มต้นจากผู้ก่อตั้งคุณ Amy Wright และสามีซึ่งมีลูกสองคนเป็น Down Syndrome แม้จะช่วยตัวเองได้ระดับหนึ่ง แต่ก็ยังขาดโอกาสในการเข้าสังคม โดยเฉพาะโอกาสที่จะหางานทำเพื่อเลี้ยงตัวเอง ซึ่งประเด็นนี้เองเกิดกับเด็กที่มีปัญหาด้านพัฒนาการทางสมองจำนวนมาก

คุณ Amy Wright จึงคิดต่างหาทางเปลี่ยนแปลง เธอไม่ได้มองผู้มีปัญหาพัฒนาการทางสมองว่าเป็น คนพิการ เพราะสิ่งที่เธอเห็นจากลูกของเธอและคนรอบข้างที่มีอาการ คนเหล่านี้แม้จะดูไม่ปกติแต่ก็มีความพิเศษ และจุดเด่น เช่นเรื่องการดูแลเอาใจใส่และเป็นมิตรต่อผู้อื่น ดังนั้นเธอจึงสร้างธุรกิจร้านกาแฟนี้ขึ้นมาเพื่อสร้างโอกาสให้กับเด็กพิเศษที่มีปัญหาด้านพัฒนาการทางสมอง ได้พิสูจน์ตัวเองและใช้จุดเด่นในการบริการ สร้างบรรยากาศของร้านที่เป็นมิตรเพื่อดึงดูดใจลูกค้า โดยที่ร้าน   Bitty & Beau’s Coffee Shop มีคนปกติเป็นผู้จัดการดูแลร้านแค่คนเดียว ส่วนพนักงานที่เหลือเป็นเด็กพิเศษเกือบทั้งหมด ซึ่งที่ร้านของเธอก็ได้รับความนิยมของคนในเมืองและกลายเป็นร้านกาแฟที่มีชื่อเสียง มีลูกค้าแวะเวียนมานั่งกินกาแฟเป็นจำนวนมากในแต่ละวัน โดยเฉพาะกลุ่มลูกค้าที่ไม่ต้องการบรรยากาศร้านกาแฟแบบเร่งรีบ ต้องการเสพความช้าแต่อบอุ่นเป็นกันเอง มีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ

สิ่งหนึ่งที่คุณ Amy Wright พยายามจะสื่อสารให้คนภายนอกและองค์กรธุรกิจต่างๆ เห็นคือเรื่องของการให้โอกาสต่อเด็กพิเศษ ไม่รีบตัดสินจากจุดด้อยเพียงอย่างเดียว เพราะคนเหล่านี้มีจุดเด่นที่สามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้ถ้าได้รับโอกาส เธอพยายามเรียกร้องให้เกิดการเปลี่ยนแปลงจากตัวเลขสถิติเดิมที่ เด็กพิเศษหรือผู้ป่วยด้านพัฒนาการทางสมอง 85% ไม่มีงานทำและไม่สามารถเลี้ยงตัวเองได้

นอกจากนี้สิ่งสำคัญเหนือกว่าการทำงานและได้เงินสำหรับเด็กพิเศษคือการมีโอกาสได้พบเจอคน ได้ตัดสินใจเผชิญกับสถานการณ์กับคนแปลกหน้า มันช่วยสร้างทักษะทางสังคมที่คนเหล่านี้มักขาดและสามารถทำให้เด็กพิเศษสามารถพึ่งพาตนเองและอยู่ร่วมในสังคมกับคนปกติได้ดียิ่งขึ้น

โดย Mr. Chaipat