อย่างไรก็ตาม หุ้นที่ราคาสูงลิ่วและ “แพงจัด” คือมีค่า P/E สูงกว่าหุ้นในอุตสาหกรรมเดียวกันเป็นเท่าตัวหรือมากกว่านั้น หรือบางตัวมีค่า P/E “หลุดโลก” คือมีค่า P/E สูงเป็น 50-100 เท่า ก็เริ่มทยอยปรับตัวลดลงมาเรื่อยๆ และเรื่องราวต่าง ๆ ก็เริ่มที่จะจางหายไป

หุ้นทั้งหมดนั้น ผมเรียกว่าเป็น “หุ้นสตอรี่” หรือหุ้นที่มีสตอรี่หรือมีเรื่องราวที่น่าสนใจที่ผู้บริหารหรือนักลงทุนโดยเฉพาะที่เป็นรายใหญ่สร้างหรือผลิตขึ้น เพื่อที่จะบอกว่า หุ้นตัวนี้จะ “โตระเบิด” และกำไรจะเพิ่มมหาศาลปีละหลาย 10 หรือเป็นร้อย ๆ เปอร์เซ็นต์ในอนาคตที่ยาวนานและนักเล่นหุ้นโดยเฉพาะรายย่อยต่างก็เชื่อและเข้าไปซื้อหุ้นจนทำให้ราคาขึ้นไปสูงมาก

แต่เมื่อเวลาผ่านไปก็ดูเหมือนว่าเรื่องราวเหล่านั้นไม่ได้เกิดขึ้น แน่นอนว่าบริษัทอาจจะทำโครงการเหล่านั้น แต่ผลที่ได้รับก็คือ รายได้และกำไรที่คาดว่าจะได้ก็ไม่ปรากฏเป็นเรื่องเป็นราว หุ้นจำนวนมากถูกขายทิ้งและราคาดิ่งลงมาต่อเนื่อง ลองมาดูว่ามีหุ้นกลุ่มไหนบ้าง

หุ้นกลุ่มแรก ก็คือ หุ้นการเงิน หรือ หุ้นไฟแนนซ์ ที่ไม่ได้อยู่ในการควบคุมใกล้ชิดจากแบงก์ชาติ สตอรี่ของหุ้นก็คือ เป็นบริษัทที่โตเร็วมากกว่าเศรษฐกิจและหุ้นแบงก์มาก หนี้เสียมีน้อยมากแบบ “ไม่น่าเชื่อ” คือบางแห่งต่ำกว่า 1% ทั้ง ๆ ที่ให้กู้กับลูกหนี้ที่มีความเสี่ยงสูงกว่ามาก

ดังนั้นกำไรจึงเพิ่มขึ้นเร็วและสามารถดึงดูดให้คนมาเล่นหุ้นกันมาก จนทำให้หุ้นมีราคาสูงและแพงเป็น 2 เท่าของ หุ้นกลุ่มแบงก์ คือมีค่า P/E กว่า 20 เท่า แต่เมื่อเวลาผ่านไปหลายปีจนถึงวันนี้ที่ปัญหาหนี้เสียจะเริ่มเกิดขึ้นมาก กำไรที่เคยโตเร็วก็เริ่มชะลอลง ราคาหุ้นจึงตกลงมามากกว่าหุ้นแบงก์และไม่รู้ว่าจะลงต่อไปแค่ไหน

หุ้นกลุ่มที่สอง ที่ผมเคยเรียกว่าเป็น “หุ้นนางฟ้า” นี่เป็นกลุ่มหุ้นที่เคยบูมมาช่วงเวลาหนึ่ง หลายตัวก็ “ดับ” ไปนานแล้ว บางตัวก็ยังมีราคาสูงอยู่และบางช่วงก็พยายามไต่ขึ้นไปใหม่แม้ว่าสตอรี่จะหมดไปแล้ว หุ้นกลุ่มนี้ใช้สตอรี่ที่เป็นสินค้าผู้บริโภคที่มียี่ห้อที่เป็นที่นิยมในประเทศที่กำลังมาแรง อานิสงส์ส่วนหนึ่งก็คือมาจากนักท่องเที่ยวต่างชาติที่ชอบซื้อสินค้าของตน

ดังนั้นการเติบโตก็จะแรงตามจำนวนนักท่องเที่ยวต่างชาติที่เพิ่มขึ้นมาก นอกจากนั้น หลายบริษัทก็มีสตอรี่ใหญ่กว่านั้นอีก คือจะส่งออกสินค้าเพื่อที่จะ “ครองโลก” อาจจะคิดว่า “ไหนๆ นักท่องเที่ยวก็ชอบแล้ว ก็ไปขายถึงบ้านเขาเลยสิ” แต่ผลที่เกิดขึ้นจริงก็คือ “ขายไม่ได้” กำไรที่คิดว่าจะโตระเบิดก็ถดถอยลง และราคาหุ้นก็ถอยตาม หุ้นกลายเป็น “นางฟ้าตกสวรรค์”

หุ้นกัญชา-กัญชง นั้น เป็นสตอรี่ที่ใช้กันมาก โดยเฉพาะบริษัทที่มีขนาดเล็กลงมา เพราะเป็นธุรกิจที่ลงทุนน้อย ทำได้ง่าย แต่อาจจะทำกำไร “มหาศาล” เพราะคนคงเข้ามาใช้กันเยอะและสามารถขายได้ทั่วโลก ดังนั้น แค่ประกาศว่าจะทำ คนก็แห่กันมาซื้อหุ้นแล้ว

ดังนั้น หุ้นหลายตัวก็วิ่งขึ้นไป แต่ดูเหมือนว่าจะไม่นาน เพราะสิ่งที่คุยว่าจะทำก็ไม่เกิด หรือเกิดขึ้นก็แทบจะไม่มีผลกับรายได้หรือกำไร ออกสินค้าอาหารหรือเครื่องดื่มผสมกัญชาก็ขายไม่ได้ ตอนนี้แม้แต่กฎหมายบางอย่างที่เกี่ยวข้องก็อาจจะไม่ผ่านสภา เกมกัญชาก็จบลง

หุ้นเกี่ยวกับโควิด-19 ระบาด เช่นถุงมือยางและยางธรรมชาติก็กลายเป็นหุ้นที่มีสตอรี่ร้อนแรง ผลประกอบการโตขึ้นเป็นสิบ ๆ เท่าหรือมากกว่านั้นเพราะสินค้าขาดแคลนทั่วโลก ราคาสินค้าขึ้นไปมหาศาล ซึ่งก็ทำให้ราคาหุ้นขึ้นไปน่าจะเป็นสิบ ๆ เท่าในบางตัว

แต่ถ้าดูความถูกแพงของหุ้นจากค่า P/E ก็จะพบว่ามีค่าแค่ 3-4 เท่า เพราะกำไรเพิ่มขึ้นจากแค่ไม่กี่ร้อยล้านบาทเป็นหลายหมื่นล้านบาท แต่พอ “โควิดจบ” และกำไรถดถอยกลับมาเหลือหลักพันล้านบาท ราคาหุ้นก็ลงตามและลดลงมาน่าจะ 70-80 % แล้วจากราคาสูงสุด และก็ไม่รู้ว่าจะลงต่อลงไปอีกแค่ไหน

หุ้นเกี่ยวกับดิจิทัล โดยเฉพาะแนวเหรียญนั้น สตอรี่พีคหรือขึ้นสู่จุดสูงสุดน่าจะเป็นช่วงที่ ราคาบิตคอยน์ ขึ้นสู่จุดสูงสุดเมื่อ อีลอน มัสก์ เข้ามา “เล่น” เมื่อ 1-2 ปีที่ผ่านมา และมีการเสนอซื้อหุ้นแพลตฟอร์มบิทคับของกลุ่มธนาคารไทยพาณิชย์ หลังจากนั้น บริษัทจดทะเบียนหลาย ๆ บริษัทก็สร้างสตอรี่เกี่ยวกับธุรกิจดิจิทัล อาทิ ผลิตเหรียญดิจิทัลขาย ทำเหมืองขุดคริปโต เป็นต้น

ซึ่งทำให้ราคาหุ้นปรับตัวขึ้น เพราะนักเล่นหุ้นเชื่อว่านี่คืออนาคตของโลกและประเทศไทย เหนือสิ่งอื่นใดก็คือ นี่อาจจะเป็น “เครื่องปั๊มเงินราคาถูก” ที่ทำให้คนผลิตเหรียญซึ่งมีต้นทุนน้อยมากสามารถขายทำกำไรมหาศาล อย่างไรก็ตาม ตลาดเหรียญคริปโตมาเร็วและไปเร็วมาก เมื่อตลาดเหรียญคริปโตวาย ราคาตกลงมาจาก 6 หมื่นเหรียญ เหลือ 1.6 พันเหรียญในเวลาแค่ปีเดียว สตอรี่ดิจิทัลก็ล่มสลาย ราคาหุ้นบางตัวก็ตกลงมาอย่างแรง อย่างไรก็ตาม บริษัทที่ไม่ได้ลงทุนอะไรมากในการผลิตเหรียญก็อาจจะไม่ถูกกระทบมากนัก

ธุรกิจเกี่ยวกับอิเล็กทรอนิกส์ โดยเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับรถไฟฟ้านั้น พอเกิดโควิด-19 ก็กลายเป็นสินค้าที่ขาดแคลนทั่วโลกเพราะมีการปิดเมือง ผู้ผลิตบางรายก็เลยมียอดขายและกำไรเติบโตมาก สตอรี่ก็คือ นี่คือบริษัทที่อาจจะยิ่งใหญ่ในอนาคตตามการพัฒนาและเติบโตของรถไฟฟ้า

กำไรของบริษัทจากไม่กี่พันล้านบาทก็กลายเป็นหมื่นล้านบาท ขนาดของหุ้นวัดจาก Market Cap. และยอดขายและกำไร จากขนาดกลางก็กลายเป็นบริษัทขนาดใหญ่ระดับ TOP5 ในตลาด และแน่นอนว่าหุ้นขึ้นไปเป็น 10 เท่าในเวลาเพียงปีเดียวและมีค่า P/E สูงเกิน 50 เท่า

ซึ่งแสดงให้เห็นว่า สตอรี่ของบริษัทในสายตาของนักเล่นหุ้นนั้นยังคงดำรงอยู่ เช่นเดียวกับหุ้นที่เกี่ยวข้องกับรถไฟฟ้าอื่นเช่น บริษัทที่ผลิตรถหรือแบตเตอรี่รถไฟฟ้าที่มีราคาปรับตัวขึ้นสูงและยังค้างอยู่อย่างนั้น คงต้องรอดูต่อไปว่าสตอรี่เรื่องเกี่ยวกับรถไฟฟ้านั้นจะเป็นความจริงไหม?

มีสตอรี่อีกหลายเรื่องที่เคยถูกนำมาใช้เพื่อกระตุ้นราคาหุ้นให้ขึ้นไปสูงสุดกู่และมีราคาแพงมากก่อนที่จะพบว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่จริงและราคาหุ้นตกกลับลงมา บางทีต่ำกว่าก่อนที่มันจะขึ้น ตัวอย่างเช่น สตอรี่เกี่ยวกับพลังงานโดยเฉพาะพลังงานหมุนเวียนที่จะเข้ามาแทนที่พลังงานดั้งเดิมที่ก่อให้เกิดภาวะโลกร้อน

สตอรี่นั้น เกิดขึ้นมาตลอดเวลา หมดเรื่องหนึ่งก็มักจะมีสตอรี่ใหม่ตามมา ซึ่งถ้ามองจากประวัติศาสตร์ก็คือ สตอรี่ใหม่นั้นก็จะเป็นเรื่องไม่จริงเสียเป็นส่วนใหญ่ แต่เกิดขึ้นมาเพื่อให้นักลงทุนตื่นเต้นว่าบริษัทจะเจริญเติบโตแบบก้าวกระโดด “เป็น S-Curve” ใครเข้ามาลงทุนหรือเล่นหุ้นก็จะ “รวยแน่”

แต่จริง ๆ สตอรี่นั้นมักจะไม่เพียงพอที่จะขับดันราคาหุ้นให้ขึ้นไปได้มาก จำเป็นที่จะต้องมี “หลักฐาน” ว่าสตอรี่นั้นจะเป็นจริงแน่นอน วิธีการก็คือ จะต้องทำให้ราคาหุ้นขึ้นไปแรงจนคน “ทึ่ง” และเชื่อว่าบริษัทจะต้องประสบความสำเร็จแน่นอน และวิธีการที่สำคัญมากอย่างหนึ่งก็คือ การเข้าไปกวาดซื้อหุ้นจำนวนมากแบบ “Corner หุ้น” นักลงทุนที่ยังสงสัยหรือไม่แน่ใจจะต้องถูกกวาดซื้อหุ้นให้หมด หลังจากนั้น การที่หุ้นจะขึ้นไปหลาย ๆ เท่าก็เป็นไปได้ง่าย

ส่วนหุ้นที่มีขนาดและ/หรือ Free Float มากเกินไปที่จะทำให้การคอร์เนอร์หุ้นทำไม่ได้นั้น จะทำให้สตอรี่ไม่มีความหมาย และนั่นก็เป็นเหตุผลว่าทำไมบริษัทมหาชนขนาดใหญ่ที่มีฟรีโฟลทมากประกาศว่าจะผลิตรถไฟฟ้าเป็นเรื่องเป็นราว ราคาหุ้นก็ไม่ไปไหน แต่จริง ๆ แล้ว สตอรี่อาจจะมีโอกาสเป็นจริงมากกว่าบริษัทที่คุยมาตลอดแต่ผลลัพธ์จริง ๆ ยังไม่เห็น

นอกเหนือจากประเด็นของเรื่องฟรีโฟลทแล้ว การใช้สตอรี่เพื่อที่จะขับราคาหุ้นให้ขึ้นไปได้นั้นยังต้องอาศัยภาวะของตลาดหุ้นที่เป็น  “เป็นใจ” หรือเอื้ออำนวยให้คนเชื่อและพร้อมที่จะเข้ามาเล่นโดยไม่สนใจความเป็นไปได้ของสตอรี่ รวมถึงประสบการณ์ของคนที่เข้าไปเล่นว่าได้กำไรหรือไม่ ถ้าเล่นแล้วมีแต่ขาดทุนเป็นหลัก นั่นก็จะทำให้คนไม่เชื่อ และถ้าเป็นแบบนี้ มันก็จะเป็น “อวสานของหุ้นสตอรี่” คือสตอรี่เก่า ๆ ก็จะเริ่มตายไป และสตอรี่ใหม่ที่เกิดขึ้นก็ “ขายไม่ได้”